Van vakantie naar vakantie

Hoi Allen,

En opnieuw, het is weer een tijd geleden dat ik van me heb laten horen dus bij deze!
Mijn laatste blog schreef ik in (of vlak voor) de vakantie en ook deze blog schrijf ik in de vakantie.
De vakantie na janterm was eigenlijk een groot feest. Ik ben met Conner naar Jonny gegaan. Die woont in Tacoma, vlakbij Seattle, hij woont achter een gate (echte Amerikaan!) in een groot huis en vanuit zijn huis kan je Mount Rainier zien (een majesteuze berg)! We hebben enorm veel dingen gedaan, ik heb voor het eerst geschoten en de enige die bulls eye schoot (jaja), we hebben salto's gemaakt in de trampolines in skyhigh, we hebben gevlogen in een professionele vliegtuigsimulator van Alaska Airlines (Jonny's vader werkt daar als piloot en instructeur), we hebben gelongboard langs de rivier en we zijn Seattle ingetrokken. Het meest bijzondere was misschien nog wel de Superbowl. Normaal gesproken doet Football me niet zoveel maar na de Superbowl vind ik het eigenlijk toch wel een hele leuke sport. De Superbowl (voor de mensen die het niet weten, maar die bestaan denk ik niet) is de Football game of the year en precies dit jaar, op het moment dat ik in Seattle ben, staan de Seattle Seahawks in de finale, wat al weer tijden geleden is. Ik weet niet hoe ik zoveel geluk kan hebben, maar ik heb het! We hebben de game gekeken bij Westen. Dat is grote uni op een prachtige beboste op een heuvel gelegen universiteit. Al vanaf het begin waren de Seahawks overmachtig en na het einde van de match was het een groot gekkenhuis. De volgende dag (of een paar dagen later) was de huldiging in Seattle. We zijn er maar niet naartoe gegaan sinds er ongeveer 500.000 mensen naar de huldiging van 5 mile kwamen. Het was een geweldige week met geweldige mensen. Helaas komt aan alles een einde en zo ook aan deze week.

En natuurlijk begon school weer! School was niet het meest aangename na een week vol met de leukste dingen die je maar kan bedenken maar wat moet dat moet. Dit semester volg ik 3 vakken. Logic, een filosofie vak is by far het allerleukste vak. Ik vind het heel interessant en de leraar is anders dan de doorsnee leraar maar op een hele goede manier. De andere vakken (personality psych and sociology) zijn interessant maar het huiswerk dat ik daar voor heb is helaas wat veel. Maar het allerleukste is toch wel mijn snowboard class. Elke zaterdag vertrokken we om 6 uur in de morgen naar Mt Hood waar we dan rond 8.30 aankwamen. Vervolgens hadden we tot 4 uur om te snowboarden waarna we weer terug gingen. Dit kost je een hele dag en als je terug bent, ben je dood moe, maar dat is het allemaal meer dan waard want het snowboarden is echt geweldig. Ook buiten de 'lessen' doe ik weer genoeg. In plaats van elke dag naar de sportschool te gaan heb ik besloten om MMA te gaan doen. Het is in de stad en het is lekker goedkoop en ik kan iedere dag gaan. De trainer heeft professionele cage fights gedaan en dat is wel te zien (en voelen) als je met hem spart of een oefening met hem doet. Ook ben ik een mentor voor middle school kinderen dit semester. Hier in McMinnville (en eigenlijk in heel de VS) zijn er heel veel kinderen die geen goede toekomst hebben, waarbij het niet goed op school gaat, die geen leuke thuis situatie hebben en waarvoor de toekomst er wat minder rooskleurig uitziet dan voor ons. Waar het op neer komt is dat je een uurtje per week naar de school toegaat waarbij jij een soort van vertrouwenspersoon voor de 14-15 jarige jongen (in mijn geval dan) bent. Alle kinderen hebben een verhoogd risico om uit te vallen en jij probeert ze eigenlijk op school te houden.
Ook ben ik weer met Pike bezig en probeer ik veel met vrienden af te spreken. Wat nog wel leuk is, is
Zo is het eerste gedeelte van het semester eignelijk snel over gegaan en zit ik nu in een weekje vakantie (spring break). Na deze week is het waarschijnlijk (als ik niet terug keer, wat ik niet wil want het is echt geweldig hier) de laatste fase van mijn avontuur in dit prachtige land. Deze spring break ben ik met mijn geweldige 2e familie in Portland mee geweest naar Wallowa Mountains. Dit is een mountain range in het westen van Oregon, zo'n 6 uur rijden. Het wordt ook wel the Alps of Oregon genoemd en dat niet zonder reden. We verbleven in een klein houten huisje aan het maar aan de voet van de bergen. Het uitzicht vanuit het huisje was aan de ene kant besneeuwde toppen en aan de andere kant het meer, het was echt prachtig! Er was geen kip dus dat was nog beter. Wij zijn met zijn vieren (Emile, Belle en Thomas) 5 dagen in de Wallowa mountains verbleven, de ene dag nog leuker en bijzonderder dan de andere. Emile, Belle en Thomas zijn geweldige mensen en deze week was door hun en de omgeving, een van de meest bijzondere weken van mijn leven. We hebben cross country skiing gedaan, gewandeld, dammen gebouwd en rond het meer gelopen. De eerste dag zijn we gaan cross country skiien. Ik, voor de eerste keer ooit, had geen idee wat ik aan het doen was, maar uphill ging nog wel goed. De omgeving was een besneeuwde, met bergtoppen van max 4 km overal om ons heen. Op onze trip zijn we welgeteld 0 mensen tegen gekomen. Nadat we aan de rivier waar we langs omhoog gingen even gerust hadden draaiden we om. Helaas ging downhill sneller dan uphill, vaak (door ijs) te snel en de gopro camera die ik op mijn helm had heeft mij ongeveer 10 keer zien vallen, op staan en direct weer omvallen. De 2e dag zijn de gaan hiken. We zijn een trail opgegaan waar we al klimmend in de sneeuw, over bruggen en langs watervallen kwamen. De besneewde omgeving, de bomen en de bergen waren magisch. De laatste dag reden we naar de andere kant van de bergen om daar te gaan cross country skiien, maar voordat we daar aankwamen, zagen we een andere weg en gingen we daar kijken. Het bleek een gouden idee te zijn. WE parkeerden waarna we een besneeuwde weg op begonnen te skieen. Er was helemaal niemand en toen we na een tijdje een klein paadje op gingen waren we echt in de middle of nowhere. Ondertussen waren we aan het skiien op 30 cm sneeuw en op sommige plekken was het wel een meter diep. Na een tijdje gingen we zitten en genoten we van de stilte. De (vallende) sneeuw en zittend tussen de naaldbomen was wel een van de meest magische momenten in mijn leven. Helaas was onze tijd bij de Wallowa Mountains na deze dag over maar de laatste dag was de allerbeste!
De dag daarna reden we terug naar Portland en daar werd ik opgehaald door mijn vriend Brian. Ik heb een nacht in zijn (grote, mooie, Amerikaanse) huis doorgebracht en de volgende dag zijn we de heuvels van Portland ingegaan en hebben we daar wat gelopen.

Zoals je misschien wel een beetje hebt gelezen heb ik hier een geweldige tijd en ga ik de laatste maanden van mijn leven hier nog heel veel leuks van maken!

Take care,
Vince